بررسی اثر تخریبی تور ترال میگو در جوامع صید ضمنی حاصل از لنج های سنتی میگوگیر در صیدگاه های استان هرمزگان

مطالعة حاضر با هدف تعیین ترکیب صید ضمنی و برآورد میزان صید ماهیان با اندازة غیراستاندارد برای صید در تورهای ترال میگو در لنج های سنتی میگوگیر در آب های ساحلی استان هرمزگان انجام شد. عملیات نمونه برداری در فصل صید میگو سال 1391 و به وسیلة سه فروند لنج میگوگیر انجام گرفت. در پایان با 38 فقره توراندازی، 82 گونه شامل 53 گونة استخوانی، 23 گونة بی مهره، 6 گونة غضروفی شناسایی شد که به ترتیب 8/71%، 5/15% و 7/12% از وزن کل صید ضمنی را به خود اختصاص دادند. از نظر عددی نیز ماهیان استخوانی، غضروفی و بی مهره 5/85%، 48/0% و 02/14% از تعداد کل صید ضمنی را به خود اختصاص دادند. گونه های دورریز ریز، دورریز درشت، تجاری و هدف به ترتیب 17/45%، 84/27%، 5/14% و 49/12% از وزن کل صید را به خود اختصاص دادند. همچنین، این گونه ها به ترتیب 34/59%، 16/1%، 53/2% و 97/36% از کل تعداد صید را تشکیل دادند. بیشترین بیومس و تعداد صید ضمنی تولیدشدة لنج میگوگیر مربوط به گونه های دورریز ریز به ترتیب با 02/4329 تن و 4923244 عدد بود. نسبت صید هدف به صید ضمنی در این مطالعه 1 به 18/6 برآورد شد. نتایج داده های فراوانی طولی نشان داد که در هشت گونة حلوا سفید، حلوا سیاه، شیر، کوسة چانه سفید، خارو، شوریده، کوتر، یال اسبی سربزرگ تقریباً همة نمونه های صیدشده اندازه ای غیراستاندارد برای صید داشتند.